Το Οινοποιείο Vegoritis βρίσκεται στον “αμπελώνα των τεσσάρων λιμνών” που περιτριγυρίζεται από τις λίμνες Ζάζαρη, Χειμαρίτιδα, Πετρών και Βεγορίτιδα.
Category Archives: ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΣΙ
21
Δεκ
Δεκ
Τα κρασιά της Κρήτης, αποτελούν ένα εξαιρετικά σημαντικό κεφάλαιο στην Ελληνική οινική παραγωγή. Ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες, ποικιλίες που δεν συναντώνται πουθενά αλλού και παράδοση χιλιετιών!
27
Απρ
Απρ
Valrhona: Η καλύτερη σοκολάτα στον κόσμο βρίσκεται στο Οινότυπο.
26
Απρ
Απρ
Από μια Κάβα δεν μπορούν να λείπουν οι ξηροί καρποί ! Ναι, αλλά όλα τα πράγματα δεν είναι όμοια, ούτε όλοι οι ξηροί καρποί. Να γιατί ξεκινήσαμε με την ίδια φιλοσοφία που μας έκανε να αγαπήσουμε το κρασί και την επεκτείναμε. Σε άλλη μια γευστική πανδαισία που αν ξέρεις τι, πως και από πού, απογειώνει την γεύση θυμίζοντας άλλες εποχές.
15
Δεκ
Δεκ
Η ενασχόληση με το κρασί είναι ένας δρόμος μαγικών ανακαλύψεων, γεύσεων και αρωμάτων. Στο Οινότυπο, από την πρώτη μέρα λειτουργίας, δεν έλειψε στιγμή η ανάγκη για εξέλιξη. Η ωρίμανση του κρασιού σε κατάλληλες συνθήκες και μετέπειτα η παλαίωση του, δίνει στο χρόνο και στην αναμονή τεράστια αξία, η οποία μεταφράζεται σε μοναδικές γεύσεις και αρώματα.
20
Ιούν
Ιούν
Δεν είναι λίγες οι φορές που αναζητά κάποιος την ιδανικότερη επιλογή κρασιού για να συνοδεύσει ένα φαγητό. Μέχρι εδώ καλά, βέβαια, γιατί οι γενικές κατευθύνσεις είναι λίγο πολύ γνωστές. Αν όμως το πράγμα γίνει πιο πολύπλοκο, τότε οι απαντήσεις πρέπει να προέρχονται από πολύ ειδικούς. Με τι κρασί μπορεί να συνοδευτεί ένα πιάτο με παραδοσιακούς λαχανοντολμάδες αυγολέμονο ή ένα απλό πιάτο με λαδερά φασολάκια σε σάλτσα ντομάτας ;
ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΣΙ
Από τη μαζική παραγωγή ποικιλιακών οίνων στους κρυμμένους θησαυρούς του ελληνικού οινοπέδιου
20
Ιούν
Ιούν
Ανακάλυψα το κρασί από μικρός αλλά για αρκετά χρόνια έπινα χωρίς να καταλαβαίνω. Δυο φράσεις συνόδευαν την πόση του κρασιού εκείνη την απλή και δίχως πολλές αναζητήσεις εποχή. Το κρασί ή θα ήταν «ωραίο και ευκολόπιοτο» ή «δεν θα άφηνε ωραία γεύση».
20
Ιούν
Ιούν
Όταν ήμουν μικρός, θυμάμαι οτι οι γεύσεις που μου άρεσαν ήταν περιορισμένες. Αντίθετα, οι γεύσεις που μισούσα, ήταν άπειρες. Από αυτά που μου άρεσαν, ξεχωρίζω τα μπιφτέκια – της μαμάς, εννοείται – τα μακαρόνια με κιμά, τα σουβλάκια – με λαδωμένη πίτα από το συνοικιακό σουβλατζίδικο – ή στη σχάρα. Μισούσα τα λαδερά, τα ψάρια, τις σαλάτες που δεν ήταν… ντοματοσαλάτα με φέτα και αγγούρι και φυσικά τα όσπρια, εκτός από τις φακές.