Δεν είναι λίγες οι φορές που αναζητά κάποιος την ιδανικότερη επιλογή κρασιού για να συνοδεύσει ένα φαγητό. Μέχρι εδώ καλά, βέβαια, γιατί οι γενικές κατευθύνσεις είναι λίγο πολύ γνωστές. Αν όμως το πράγμα γίνει πιο πολύπλοκο, τότε οι απαντήσεις πρέπει να προέρχονται από πολύ ειδικούς. Με τι κρασί μπορεί να συνοδευτεί ένα πιάτο με παραδοσιακούς λαχανοντολμάδες αυγολέμονο ή ένα απλό πιάτο με λαδερά φασολάκια σε σάλτσα ντομάτας ;
Ανακάλυψα το κρασί από μικρός αλλά για αρκετά χρόνια έπινα χωρίς να καταλαβαίνω. Δυο φράσεις συνόδευαν την πόση του κρασιού εκείνη την απλή και δίχως πολλές αναζητήσεις εποχή. Το κρασί ή θα ήταν «ωραίο και ευκολόπιοτο» ή «δεν θα άφηνε ωραία γεύση».
Όταν ήμουν μικρός, θυμάμαι οτι οι γεύσεις που μου άρεσαν ήταν περιορισμένες. Αντίθετα, οι γεύσεις που μισούσα, ήταν άπειρες. Από αυτά που μου άρεσαν, ξεχωρίζω τα μπιφτέκια – της μαμάς, εννοείται – τα μακαρόνια με κιμά, τα σουβλάκια – με λαδωμένη πίτα από το συνοικιακό σουβλατζίδικο – ή στη σχάρα. Μισούσα τα λαδερά, τα ψάρια, τις σαλάτες που δεν ήταν… ντοματοσαλάτα με φέτα και αγγούρι και φυσικά τα όσπρια, εκτός από τις φακές.